Kategoria: Wygodna kuchnia
PODŁOGA W KUCHNI
Trwałość wykleiny i jej wygląd są uzależnione od twardości i równości podłoża. Wszelkie, nawet drobne nierówności od razu się uwidocznią, a po krótkim czasie ściera się w tych miejsęach powierzchnia wykleiny lub wręcz — robi się dziura. Dlatego warto dołożyć starań i wyrównać idealnie podłoże. Nawet bardzo cienka folia plastykowa — zupełnie nie podłogowa — zdaje doskonale egzamin, jeżeli została starannie przyklejona na równe podłoże. Znam przypadek, kiedy na podłogę wyklejoną uprzednio tzw. gumolitem, który trudno utrzymać w porządku, naklejono za pomocą „lino- kitu” cienką folię galanteryjną,, odwracając ją bardziej błyszczącą stroną do wierzchu. Taką podłogę można z łatwością zamiatać i zmywać, wygląda przy tym estetycznie i jest tfwała.Wszystkie te zabiegi, konieczne przy realizacji prawidłowego urządzenia kuchni, wymagają sporo wysiłków i kosztów, ale opłacają się potem wielokrotnie w czasie ubytkowania.
CERATA LUB FOLIA
Przy klejeniu ceraty lub gładkiej folii, nie należy bać się łączeń, lecz wykonywać je „na styk’*, ostrym narzędziem docinając stykające się krawędzie. Przednią krawędź płyty okleja się zawijając folię pod spód. W ten sposób ótrzymuje się powierzchnię łatwo zmywalną, higieniczną, na której jednak kroić można tylko na deseczce, a pod gorące naczynia trzeba podkładać podstawki.’Tlących się papierosów nie wolno w żadnym przypadku zostawiać na powierzchniach blatu.Niewielkie fragmenty ściany między powierzchnią pracy a spodem szafek kredensowych, można również okleić tak jak blaty, pomalować olejno lub obłożyć cienką płytą pilśniową imitującą kafle. Podłoga — a właściwie po zabudowaniu szafkami niewielki jej skrawek — musi przede wszystkim nadawać się do utrzymania w czystości, tzn. być idealnie równa, łatwo zmywalna i nieprzyczepna dla zanieczyszczeń. Można to osiągnąć, np. wyklejając ją szczelnie dobrym linoleum lub wykładziną PCW.
BLAT KUCHENNY
Blat z płyty wiórowej (grubości ok. 20 mm) można wykończyć szpachlując go, szlifując, malując itd., aż do ostatecznego polakierowania, tub okleić ceratą albo folią plastykową, co jest łatwiejsze i tańsze. Powierzchnia blatu tak wykończona nie jest zbyt trwała i odporna na zadrapiania, jak w przypadku płyt laminowanych. Przy kupnie folii plastykowej, należy upewnić się, że używanie jej — w połączeniu z artykułami spożywczymi — nie jest szkodliwe.Do klejenia folii plastykowej można użyć kleju „li- nolit”, który daje bardzo dobre rezultaty, pod warun- kjem że folia nie jest perforowana, tzn. nie ma małych otworków przez które przenikająca przy częstym zmywaniu woda rozpuszcza klej (folie o groszkowanej, wytłaczanej powierzchni mają takie otwory). W takim przypadku należy użyć klejów wodoodpornych — „cer- tusu”, „arbusu”, lub „butaprenu”. Ten ostatni jest naj- kłopotliwszy w użyciu, gdyż klei „przy okazji” wszystko: ręce, nożyczki, ubranie itd., ale trzyma najpewniej. Odradzam jednak stosowanie folii groszkowa- nyfch, gdyż nie są zbyt łatwe do utrzymania w idealnej czystości.
WŁOŻONY WYSIŁEK
Jeżeli w ciągu zabudowy jest zlewozmywak, to lepiej kupić płytę z gotowym otworem i skleić ją nawet z dwu ‘stron z sąsiednimi— niż wycinać otwór na wpuszczenie zlewozmywaka w długiej płycie. Także szafka kończąca ciąg stanowisk za trzonem kublat, chyba że w konkretnym przypadku może on być przedłużony w pomoczniczą płaszczyznę pracy.Wysiłek włożony w ścisłe dopasowanie i sklejenie blatów, opłaca się nam na pewno. Zmywanie i sprzą-. tanie w kuchni jest wtedy bardzo ułatwione.Przy urządzaniu kuchni innymi meblami niż segmentowe, np. gdy wykorzystuje się już posiadane meble lub samodzielnie wykonuje nowe, można postąpić dwojako: wykonać wierzchnią płytę nakrywającą tak, jak przy meblach segmentowych albo wybrać sposób tańszy, choć nie tak w efekcie doskonały, polegający na wykonaniu wspólnego blatu z płyty wiórowej — tańszej od laminowanych. Wymaga on jednak dodatkowego zabezpieczenia powierzchni. Jeżeli meble kuchenne maią różną szerokość lub układ stanowisk jest skomplikowany przez występy i zagłębienia w ścianie — wtedy jest to jedyne możliwe rozwiązanie.
KIERUNEK WŁÓKIEN
Kierunek włókien w drewienkach powinien być prostopadły do linii, łączenia płyt. Tak wykonane łączenie nazywa się w fachowym języku łączeniem na „obce pióro”. Wyjęte z bocznych krawędzi wklejki należy oczywiście obciąć i równo na styk dopasować. Można też je całkowicie wyjąć, wyprostować (w gorącej wodzie) i wpasować bez cięcia w przednią krawędź łączonych płyt. Jeżeli kupi się nawet , najdłuższe płyty wierzchnie to i wtedy nie zawsze uda się uniknąć ich łączenia. W przypadku gdy kuchnia ma zabudowę załamaną i w. narożniku została zastosowana bardzo praktyczna szafka narożnikowa (symbol handlowy Kn-9), to trzeba również kupić pasującą do niej płytę wierzchnią, gdyż domowym sposobem trudno byłoby taką zmajstrować. Płytę należy poza narożnikiem — z dwóch lub tylko z jednej strony — skleić z dalszymi płaszczyznami pracy.
Loading ...
